FEBRUARI 2016

In de eerste week van februari vinden we een (weer)raampje om eens van omgeving te veranderen. Het weer is stabiel voor de komende dagen. Op zeil vertrekken we richting Elbow Cay. Bij Tahiti Beach laten we ons anker vallen. Het zijn prachtige dagen. We fietsen over het eiland, komen bekenden tegen, Ray en Wanda SY Wind Dancer, die later het anker naast JoHo bij Tahiti Beach uitgooien. We wandelen over Tahiti Beach met zijn prachtige strand en ontmoeten Tamie, Lisa en Tamie's hond Beef, die zijn naam eer aan doet. We praten wat en Tamie nodigt ons uit voor sundowners bij haar thuis op Lubbers Quarters. Later die dag varen we met onze bijboot naar haar huis en krijgen een groot ontvangst van Beef (en de dames). Het is een top avond met hapjes, drank en veel lol.

Na deze heerlijke dagen varen we terug naar Marsh Harbour waar we door het weer weer enige tijd zullen doorbrengen. Hier ligt JoHo beschermd tegen de harde westen wind, terwijl we in de tussentijd onze tijd nuttig besteden. We pakken kleine klussen op waaronder het schuren en beitsen van het houtwerk. Bij de ingang heeft het houtwerk flink te verduren door de zon en zoute lucht. Tijd om het weer eens aan te pakken. Schuren doen we buiten, het beitsen gebeurd binnen. Dit kan dus ook als het weer niet zo best is.
Tussen de bedrijven door doen we boodschappen, fietsen en wandelen we rond en internetten we aan de kant.

Op 17 februari verlaten we dan eindelijk Marsh Harbour, na alweer een periode van kou, regen en harde wind. We zeilen naar Great Guana Cay. Bij Fisher's bay gooien we ons anker uit, lunchen aan boord. Als het anker goed is gesetteld gaan we met de fietsen aan land. Het eiland is groot genoeg om te fietsen. We komen bijna overal, maar er is een uitzondering. Bij de ingang van Baker's Bay resort hebben ze tegenwoordig een slagboom. Dit gebied is nu prive gebied. Helaas, dan maar geen toegang tot de 18 holes golfbaan en de 200 slips marina.
Bij terugkomst aanboord JoHo besluiten we de boot verplaatsen. Het begint een beetje ruig te worden op de ankerplaats. Tijd om naar Settlement Harbour om het hoekje te gaan. Waar we de nacht rustig gaan doorbrengen.

De volgende dag vertrekken we al vroeg uit Settlement Harbour en zeilen we naar Elbow Cay. Er staat een behoorlijk windje, wel uit de goede hoek. Vandaag ankeren we bij Hope Town, niet binnen in de lagoon maar buiten. De lagoon ligt vol met mooringballen die allemaal bezet zijn ivm het Patrick Davis' - Hope Town Singer-Songwriters festival. Het is al twee dagen aan de gang en wij hopen de laatste dagen nog even mee te pikken.
In de middag varen we met onze bijboot naar binnen om uit te zoeken waar het allemaal te doen is. Net voordat we aan de steiger willen aanleggen zien we een gele catamaran met een bordje "Woods Design". Aangezien we nu weten dat Richard Woods aan boord is en Richard Woods een bekende bootontwerper is gaan we even een kijkje nemen. Ja hoor, we hebben geluk, hij is aan boord. We raken aan de praat over boten bouwen en worden uitgenodigd een kijkje aan boord te nemen. Wij vertellen hem dat we Jos kennen die bij ons in de buurt woont en zo'n 25 jaar geleden een Woods design catamaran zelf heeft gebouwd. Wat kan de wereld soms toch klein zijn, Richard kent Jos nog steeds, we weten nog niet of het de boot of de drank is geweest. We hebben dus een aantal raakvlakken, leuk en interessant.
Later die middag komen we dan toch nog aan wal en vinden uit dat het die avond in de Hope Town Inn en Marina te doen is. Zo tegen achten gaan we met een hele groep (allemaal zeilers) naar het festival. De setting is prachtig, een wit zand strand, palmbomen, het binnenplein van de marina is versierd met kleine lampjes. Het is goed fris, maar dat deert niet, de muziek is geweldig. Wat wij niet wisten is dat deze artiesten geen onbekenden in de US zijn. Vooral in de country scene zijn ze groot. Deze groep artiesten schrijven hun eigen nummers en nummers voor anderen zoals voor Antebellum, Jimmy Buffett, Hootie and the Blowfish en ga zo maar door. Wat kunnen ze spelen en zingen, niemand uitgezonderd.

Op vrijdag is het te doen in Harbour's Edge, een bar in Hope Town. Dezelfde artiesten plus nog wat voor ons onbekenden treden weer op. Wij vonden JT Hodges, Morgan Myles, Django Walker en Patrick Davis wel de trekkers van de avond. Rond elven komt de gehele groep, zo'n 12 man, weer het podium op om het officiele nummer 'Hey Hope Town' te zingen. Dit is de eerste keer dat wij het nummer horen. Vrolijk nummertje, zo'n lied dat de hele tijd bij je blijft. Terug in de bijboot neurieen we nog steeds het nummer, "Ooo-hoo-hooo-hoooo-Hopetown...".

Op zaterdag spelen ze op Lubbers Quarters en in de avond bij Firefly Sunset Resort. Eigenlijk waren we van plan om te vertrekken, maar we besluiten toch een dag te blijven. Zo goed zijn ze. Dus JoHo op naar Lubbers Qurters voor de middag session, we varen naar Lubbers. Wij zijn de enige zeilboot en dat is niet gek. Het is er vreselijk ondiep, we hebben net het anker uit en JoHo komt zelfs vast te zitten. Maar niet getreurd zegt John, het is allemaal zand en gras en over 3 uurtjes is het weer hoogwater. De middag sessie begint, het is heerlijk weer met een flauw zonnetje. De dag is helemaal af als Patrick Davis 'something bout a boat' gaat zingen en naar onze JoHo wijst. Helemaal geweldig.
Rond vijfen stoppen ze er hier mee, wij gaan terug naar JoHo die ondertussen weer drijft en varen ook naar Firefly op Elbow Cay aan de overkant van Lubbers Quarters.
Dit is de laatste avond voor ons, JoHo ligt mooi voor anker bij Firefly en wij genieten met vele anderen van nog eens een top avond die doorgaat tot laat in de nacht. Dit is een echte aanrader. Mocht je ooit in februari in de beurt van Hope Town zijn, dan weet je dat je voor dit evenement moet blijven.

In de laatste week van februari gaan we nog even terug naar Marsh Harbour. Het ziet er naar uit dat het weer redelijk stabiel blijft over een weekje, maar we zitten nog een laatste west-stormpje uit. Gaan nog naar wat happy Hours met Paul en Marianne SY Knot-ha-gan en Jesse and Sally SY Pyxis. We nemen weer afscheid van Ray en Wandy en doen de laatste boodschappen.
Het is eind february, tijd om langzaam richting de noordelijke eilanden te zeilen.