FEBRUARI 2016
In de eerste week van februari vinden we een (weer)raampje om eens van omgeving te veranderen. Het weer is stabiel voor de komende dagen. Op zeil vertrekken we richting Elbow Cay. Bij Tahiti Beach laten we ons anker vallen. Het zijn prachtige dagen. We fietsen over het eiland, komen bekenden tegen, Ray en Wanda SY Wind Dancer, die later het anker naast JoHo bij Tahiti Beach uitgooien. We wandelen over Tahiti Beach met zijn prachtige strand en ontmoeten Tamie, Lisa en Tamie's hond Beef, die zijn naam eer aan doet. We praten wat en Tamie nodigt ons uit voor sundowners bij haar thuis op Lubbers Quarters. Later die dag varen we met onze bijboot naar haar huis en krijgen een groot ontvangst van Beef (en de dames). Het is een top avond met hapjes, drank en veel lol.
Na deze heerlijke
dagen varen we terug naar Marsh Harbour waar we door het weer weer enige tijd
zullen doorbrengen. Hier ligt JoHo beschermd tegen de harde westen wind, terwijl
we in de tussentijd onze tijd nuttig besteden. We pakken kleine klussen op waaronder
het schuren en beitsen van het houtwerk. Bij de ingang heeft het houtwerk flink
te verduren door de zon en zoute lucht. Tijd om het weer eens aan te pakken.
Schuren doen we buiten, het beitsen gebeurd binnen. Dit kan dus ook als het
weer niet zo best is.
Tussen de bedrijven door doen we boodschappen, fietsen en wandelen we rond en
internetten we aan de kant.
Op 17 februari
verlaten we dan eindelijk Marsh Harbour, na alweer een periode van kou, regen
en harde wind. We zeilen naar Great Guana Cay. Bij Fisher's bay gooien we ons
anker uit, lunchen aan boord. Als het anker goed is gesetteld gaan we met de
fietsen aan land. Het eiland is groot genoeg om te fietsen. We komen bijna overal,
maar er is een uitzondering. Bij de ingang van Baker's Bay resort hebben ze
tegenwoordig een slagboom. Dit gebied is nu prive gebied. Helaas, dan maar geen
toegang tot de 18 holes golfbaan en de 200 slips marina.
Bij terugkomst aanboord JoHo besluiten we de boot verplaatsen. Het begint een
beetje ruig te worden op de ankerplaats. Tijd om naar Settlement Harbour om
het hoekje te gaan. Waar we de nacht rustig gaan doorbrengen.
De volgende
dag vertrekken we al vroeg uit Settlement Harbour en zeilen we naar Elbow Cay.
Er staat een behoorlijk windje, wel uit de goede hoek. Vandaag ankeren we bij
Hope Town, niet binnen in de lagoon maar buiten. De lagoon ligt vol met mooringballen
die allemaal bezet zijn ivm het Patrick Davis' - Hope Town Singer-Songwriters
festival. Het is al twee dagen aan de gang en wij hopen de laatste dagen nog
even mee te pikken.
In de middag varen we met onze bijboot naar binnen om uit te zoeken waar het
allemaal te doen is. Net voordat we aan de steiger willen aanleggen zien we
een gele catamaran met een bordje "Woods Design". Aangezien we nu
weten dat Richard Woods aan boord is en Richard Woods een bekende bootontwerper
is gaan we even een kijkje nemen. Ja hoor, we hebben geluk, hij is aan boord.
We raken aan de praat over boten bouwen en worden uitgenodigd een kijkje aan
boord te nemen. Wij vertellen hem dat we Jos kennen die bij ons in de buurt
woont en zo'n 25 jaar geleden een Woods design catamaran zelf heeft gebouwd.
Wat kan de wereld soms toch klein zijn, Richard kent Jos nog steeds, we weten
nog niet of het de boot of de drank is geweest. We hebben dus een aantal raakvlakken,
leuk en interessant.
Later die middag komen we dan toch nog aan wal en vinden uit dat het die avond
in de Hope Town Inn en Marina te doen is. Zo tegen achten gaan we met een hele
groep (allemaal zeilers) naar het festival. De setting is prachtig, een wit
zand strand, palmbomen, het binnenplein van de marina is versierd met kleine
lampjes. Het is goed fris, maar dat deert niet, de muziek is geweldig. Wat wij
niet wisten is dat deze artiesten geen onbekenden in de US zijn. Vooral in de
country scene zijn ze groot. Deze groep artiesten schrijven hun eigen nummers
en nummers voor anderen zoals voor Antebellum, Jimmy Buffett, Hootie and the
Blowfish en ga zo maar door. Wat kunnen ze spelen en zingen, niemand uitgezonderd.
Op vrijdag is het te doen in Harbour's Edge, een bar in Hope Town. Dezelfde artiesten plus nog wat voor ons onbekenden treden weer op. Wij vonden JT Hodges, Morgan Myles, Django Walker en Patrick Davis wel de trekkers van de avond. Rond elven komt de gehele groep, zo'n 12 man, weer het podium op om het officiele nummer 'Hey Hope Town' te zingen. Dit is de eerste keer dat wij het nummer horen. Vrolijk nummertje, zo'n lied dat de hele tijd bij je blijft. Terug in de bijboot neurieen we nog steeds het nummer, "Ooo-hoo-hooo-hoooo-Hopetown...".
Op zaterdag
spelen ze op Lubbers Quarters en in de avond bij Firefly Sunset Resort. Eigenlijk
waren we van plan om te vertrekken, maar we besluiten toch een dag te blijven.
Zo goed zijn ze. Dus JoHo op naar Lubbers Qurters voor de middag session, we
varen naar Lubbers. Wij zijn de enige zeilboot en dat is niet gek. Het is er
vreselijk ondiep, we hebben net het anker uit en JoHo komt zelfs vast te zitten.
Maar niet getreurd zegt John, het is allemaal zand en gras en over 3 uurtjes
is het weer hoogwater. De middag sessie begint, het is heerlijk weer met een
flauw zonnetje. De dag is helemaal af als Patrick Davis 'something bout a boat'
gaat zingen en naar onze JoHo wijst. Helemaal geweldig.
Rond vijfen stoppen ze er hier mee, wij gaan terug naar JoHo die ondertussen
weer drijft en varen ook naar Firefly op Elbow Cay aan de overkant van Lubbers
Quarters.
Dit is de laatste avond voor ons, JoHo ligt mooi voor anker bij Firefly en wij
genieten met vele anderen van nog eens een top avond die doorgaat tot laat in
de nacht. Dit is een echte aanrader. Mocht je ooit in februari in de beurt van
Hope Town zijn, dan weet je dat je voor dit evenement moet blijven.
In de laatste
week van februari gaan we nog even terug naar Marsh Harbour. Het ziet er naar
uit dat het weer redelijk stabiel blijft over een weekje, maar we zitten nog
een laatste west-stormpje uit. Gaan nog naar wat happy Hours met Paul en Marianne
SY Knot-ha-gan en Jesse and Sally SY Pyxis. We nemen weer
afscheid van Ray en Wandy en doen de laatste boodschappen.
Het is eind february, tijd om langzaam richting de noordelijke eilanden te zeilen.