JANUARI 2016

JoHo heeft de wisseling van oud op nieuw weer goed doorstaan. Ons anker ligt voor het plaatsje New Plymouth op Green Turtle Cay. Na de champagne en het afsteken van onze voorraad oude noodvuurpijlen (waar het er van de negen er maar twee echt goed doen) zijn we naar de kant gegaan.
Bij aankomst aan de kant zien we dat het plaatsje is verlaten, er was al geen vuurwerk, niets. Blijkt iedereen gewoon nog in de kerk te zitten! Pas rond eenen komt er leven in de brouwerij en wordt het pas gezellig. Bars met luide muziek, iedereen die elkaar nieuwjaar wenst. Maakt niet uit of je lokaal bent of niet. Tegen drieen hebben we het wel gezien en tuffen we terug naar JoHo voor nog een korte nachtrust.
Tegen de middag is het een komen en gaan van ferries en andere boten. Langzaam loopt het eiland vol voor de Junkanoo. Junkanoo wordt hier als enige in de Abacos op nieuwjaarsdag gehouden en het ritueel stamt uit de 19e eeuw. De voormalige West Afrikaanse slaven vieren hiermee hun vrijheid en vriendschap. De optocht bestaat uit kleurig verklede mensen die dansen en muziek maken. Het geluid is ritmisch en komt van drums, conch-schelpen, hoorns en bellen. De opzwepende muziek zorgt ervoor dat de menigte bijna in trance langssloft, wat een feest.

Vroeg in de morgen op 2 januari gaat JoHo ankerop. Het is een rustige zonnige dag, mooi om langs de Whale Cut te komen.
JoHo kan niet de binnendoor-route pakken, hiervoor steken we te veel. Daarom moeten we via de buitenkant een stukje over de Atlantische oceaan en uit ervaring kunnen we zeggen dat dit niet altijd een pretje is. De oceaanswell is hier de oorzaak van. Maar vandaag lachen de weer- en zeegoden ons toe. Het getij is met ons en van een swell is geen sprake.
Voor we het weten zitten we dus aan de andere kant bij Great Guana Cay. In de verte ligt een machtig mooi schip, met helicopter en superglijbaan. Een juweeltje dat je normaal gesproken enkel in de Carieb tegenkomt. Altijd leuk om naar te kijken.
In de verte zien we Marsh Harbour al liggen en begin van de middag ligt ons anker weer uit. Hier blijven we even, de bedoeling is een weekje, we hebben een aantal dingen die gedaan moeten worden waaronder wassen en boodschappen.

Het weer was al onbestendig, maar vanaf begin januari totaal van slag. We ligggen in de Bahamas en het is goed fris, ik zeg koud met 18 graden. Er staat veel wind met regen. Met een beetje geluk heb je er een dag tussen zitten met een waterig zonnetje. Op deze dagen kan ik mijn was doen.
Ik was aan de kant maar droog aan boord. Het is namelijk te kostbaar om hier in de Abacos de droger te gebruiken tegen een kwartje per 2 minuten. Dan is de zon en wind een uitkomst. Maar de droge dagen laten het een beetje afweten. Kan natuurlijk niet anders, een extreem El Nino-effect is hier verantwoordelijk voor. Als de watertemperatuur in de Pacific erg hard stijgt dan treed dit effect op, meestal gebeurd dit met de kerstdagen en vandaar de naam El Nino.
Deze watertemperatuurstijging in de Pacific zorgt er voor dat in de gehele wereld het weer van slag is. Er vinden overstromingen plaats op plaatsen waar het normaal droog is, droogtes waar normaal neerslag valt, zware stormen, maar juist minder hurricanes in de Atlantic, noem het maar op. Dit jaar zou volgens de geleerden een extreem jaar kunnen worden.
Een van de redenen dat we de oversteek met JoHo naar Europa maar even uitstellen. Wij houden van een bestendig weerbeeld bij oversteken.

De eerste maandag van het nieuwe jaar zijn we uitgenodigd om samen met George, Lillian en hun hond Dolly bij Brian en Teresa (Britten) op MV Intermission te komen dineren. We worden enthousiast begroet door Meg en Martini, hun honden. Het is een frisse avond en we zijn blij dat we naar binnen kunnen in de ruime motorboot.
Met z'n zessen keuvelen we over van alles, maar het hoofd-onderwerp is wel Donald Trump. 2016 wordt een interessant jaar voor Amerika, wie wordt de nieuwe president, als hij het wordt gaat er veel veranderen en niet alles ten goede is de consensus. Na de borrel wordt het eten opgediend en ik kan je zeggen, Teresa kan echt wel koken. Heerlijk.

Pas op donderdag 7 januari kan ik de eerste was doen. Het is zonnig en aangenaam warm. Hierdoor droogt de was lekker snel. Er gaat niets boven de geur van gewassen goed.
Rond het middaguur worden we verrast door Toni en Deb met hun twee honden. Ze komen afscheid nemen. Onze wegen scheiden hier, wij blijven in de Bahamas, zij gaan het avontuur aan om door te varen naar de Carieb.
De een is nog niet vertrokken of een ander meld zich aan. George en Lillian, met hond Dotty, nodigen ons uit voor een potluck in hun marina. Tja heel gezellig, maar wat ik ga ik maken in zo'n kort tijdsbestek. Nasi brengt de uitkomst, hiervoor heb ik alles aan boord. Tegen vijf uur varen we naar de boot van George en Lillian en samen gaan we door naar de marina.
Tot onze verbazing is al het eten al op en is iedereen druk aan het bingo-en. Dit is niet echt mijn bezigheid, dus ben ik blij dat we het een deur verder gaan zoeken. In dit geval aan boord bij de catamaran van Georges II en zijn 91 jarige moeder. De nasi wordt gewaardeerd en na het eten komen de gitaren van stal. Zo maken we onze eigen gezelligheid. Moeders doet nog even een blues en we eindigen met een ouderwets 'summertime' uit Porky en Bess. Helemaal super.
Ronden tienen bedanken we de host en nemen ook afscheid van George en Lillian. Zij vertrekken morgen richting noorden.

De dagen die volgen worden gesierd met veel regen en heel veel wind. Dit zijn bootdagen, we komen dan bijna niet aan de kant en vermaken ons met kleine klusjes en films. Dit gaat op en af en op de dagen dat het redelijk weer is gaan we met de fiets op verkenning.
Zo peddelen we een paar weken rondom Marsh Harbour. Bij een van de fietstochten worden we door een lokaal aangesproken. Justin is zijn naam. Hij wil even zijn houtwerk laten zien. Vol trots komt hij naar buiten met een houten miniatuur motorjacht. Hij heeft er vele uren aan gewerkt, alleen de prijs is wat aan de hoge kant. Helaas voor hem zijn wij geen potentiele kopers. we bedanken hem en gaan weer verder.
We fietsen door verschillende delen, Iedere keer worden we weer verrast hoe armoedig de mensen leven. Huizen waar de ramen van dicht getimmerd zijn, waar wel mensen wonen. Auto's die in de tuin staan weg te rotten. Niets is onderhouden. Het is een schril contrast met de resorts hier om de hoek. Dit zou je niet verwachten zo dicht bij Amerika.

Er is weer heel veel regen en wind. Had ik dat al gezegd? De watertank wordt binnen een paar uur gevuld. Aan water geen tekort, we kunnen elke dag lekker lang douchen.
Door windsterkte is het ook weer tijd om onze Nederlandse vlag onderhanden te nemen. Vakkundig maakt John onze vlag weer toonbaar, nog iets korter en we verbouwen hem naar een Franse vlag, maken we weer een fransoos blij.
Ook de temeratuur laat het nog steeds afweten, soms daalt het in de nachten zelfs naar de 12 graden Celcius, brrrr.
En wat doen we dan als het zo koud is, dan maken we rode kool stamppot met worst. Even het Nederlandse gevoel naar boven halen. Hoe zei Cruijff dat ook weer; 'ieder nadeel heeft zijn voordeel', of is het anders om?

Op woensdag 13 januari kan ik eindelijk mijn vierde en laatste was baal doen. Heerlijk, we zijn weer bij. Het drogen gaat wat minder vandaag maar daar hebben we een oplossing voor bedacht. De rest die niet droog is kan in de kuip worden opgehangen. Het werkt wonderwel. Ineens zien we, als we de was aan het afhalen zijn Sim en Rosie van SY Wandering Star op ons afkomen met de dinghy. Die zegen we het laatst in Port Washington op Long Island, New York. We praten even bij en spreken iets af voor komende zaterdag.

Na weer een korte storm gaan we zaterdag 16 january (ja we liggen nog steeds in Marsh Harbour) voor een sundowner naar Sim and Rosie. Tegen zessen verkassen we met zijn allen richting Mangoes marina voor een hapjes-potluck. Er zijn een hoop nieuwe gezichten. Als de drank rijkelijk vloeit wordt het steeds gezelliger. De groep is behoorlijk melig wat uitmond in kwajongens gedrag. De mannen (Sim en John) denken dat ze samen in een vloeiende beweging in de hangmat kunnen belanden. Resultaat met beide benen in de lucht belanden ze op de grond. Een lol dat ze hebben. Het was weer als vanouds gezellig.

Het is eind van de maand, onze plannen voor Januari zijn letterlijk in het water gevallen, maar het was er niet minder gezellig om!
Hopelijk wordt de maand februari qua weer wel een stuk beter. Komende maand willen we nog in de Bahmas doorbrengen. Daarna langzaamaan terug naar de States.
Waar en hoe hangt af van het weer.