SEPTEMBER 2015
Op 9 september
eindigen we ons kort bezoek aan Nederland en laten familie en vrienden weer
achter. Als altijd met gemengde gevoelens, zoveel die ons als altijd weer een
warm welkom gaven, maar anderzijds trekt het avontuur weer. Dit blijft een van
de moeilijkste momenten van ons vogelvrije leven.
De vlucht verloopt verder volgens plan en vanuit het vliegtuig werpen we nog
een laatste blik op ons mooie kikkerlandje met zijn waterwegen en gecultiveerde
landschap. Voordat we er erg in hebben is Nederland onder een dik wolkendek
verdwenen. Drie uur later doemt het ruige landschap van IJsland op (wat we echt
nog eens willen verkennen). Even overstappen en vijf uur later stappen we in
Baltimore (USA) weer uit.
We zijn verbaasd dat de wachtrij voor buitenlanders om Amerika binnen te komen
veel korter is dan we gewend zijn. Zelfs de beambten lachen ons vriendelijk
toe, we vragen ons even af of we wel in het goede land zijn aangekomen. Binnnen
een mum van tijd staan we buiten. Welkom in Amerika. Zo kan het dus ook!
Even de huurauto oppikken, waarna een vijf uur durende autorit naar eindbestemming
JoHo wacht.
Met een warm welkom worden we de volgende dag door onze groep vrienden in Pine Beach ontvangen. Het weekend begint meteen goed. Met bijna de hele groep gaan we op vrijdag 11 september naar een India's restaurant. Wat wij niet weten is dat het normaal is hier om je eigen drank mee te nemen. Komen wij dus aan zonder wijn. Zoiets zou in Europa echt niet kunnen, maar hier dus wel. Heeft iets te maken met regels, drankwetgeving en de kleinere restaurants in Amerika hebben geen licentie (te duur). Dus onze Tom gaat nog even wijn regelen bij de dichtsbijzijnde slijterij. Vreemde gewoontes hebben die Amerikanen toch. Het eten is overigens erg lekker en het gezelschap super.
Vandaag, zaterdag, staat het House Warming feest van Mike op het programma. Rond vieren is iedereen welkom. Eerst moeten wij nog boodschappen doen voor het dessert dat ik ga maken voor het House Warming feest. De keus is gevallen op chocolade en aardbeien mouse. Dat is zelfs makkelijk te maken aan boord van JoHo. Daarna moeten we nog het kado inpakken, een oer-Hollands pakket, een delftsblauw blik gevuld met speculaas, dropjes, een sleutelhanger met delftsblauwe klompjes en een rood-wit-blauwe theedoek. Als we rond vieren arriveren is het al een drukte van jewelste in Mike's huis. We krijgen eerst een rondleiding, wat een juweel van een huis. Daarna is het tijd voor een hapje en een drankje en gezellig keuvelen. Zoals gewoonlijk doen wij het licht weer uit.
De rest van
de dagen brengen we door met bevoorraden van de boot en wat kleine klusjes.
John red in de tussentijd ook nog een motorboot voordat ze zinken. Twee heren
waren vergeten om de plug erin te stoppen, blijkt achteraf, terwijl de motor
er midden op de plas ermee stopte. Na deze reddingactie worden we uitgenodigd
voor een drankje, we kunnen met onze dinghy aanmeren. Blijkt dat ze al weken
recht op onze JoHo uitkijken, een van de heren heeft een huis aan het water
van Tom's River.
Op 17 september nemen we afscheid van onze vrienden van Pine Beach, een geweldige
groep mensen. We vieren het met een etentje in de buurt. Waarschijnlijk zien
we ze niet meer als we terug komen uit de Dominicaanse Republiek. Bij Dave en
Anna nemen we nog een afzakkertje. Onze tassen zijn dan al gepakt voor het volgende
avontuur, naar de Dominicaanse Republiek, waar we onze zeilvrienden uit de Carieb
weer gaan zien.
Vroeg in de morgen op 18 september rijden we naar Washington DC om daar onze andere huuurauto op te pikken voordat we de oude weer in Baltimore inleveren. Dit alles om enkele-reis-huurtoeslagen te voorkomen (deze zijn namelijk exorbitant hoog). Het is vanaf Toms River best wel een eindje rijden naar Washington DC. Rond tweeen komen we aan op het Reagan Nationaal vliegveld, hier pikt John de andere huurauto op. Ik rijd vervolgens met de (oude) Baltimore huurauto achter John aan naar het Baltimore Internationaal vliegveld om deze huurauto weer in te leveren. Het is vrijdag en de spits is al vroeg op gang in het Washington DC gebied. We rijden stapvoets terug naar Baltimore. Het terugbrengen van de huurauto zelf is zo geregeld, maar nu is de spits echt op volle gang (of juist geen gang) tijd dus om ergens een hapje te gaan eten tot de spits is opgelost. Na de spits weer terug naar Washington DC, tjongens, een hele dag weg aan het wisselen van een huurauto om 400 dollar te verdienen. Maar nu zijn we dus in Washington DC, hier vandaan gaat morgen onze vlucht naar Miami, waar we moeten overstappen naar de DR.
19 September,
05:00, de dag begint al goed. Rond zessen leveren we de huurauto in. Niemand
is daar van het verhuurbedrijf. Je dient je autosleutels achter de zonnenklep
te leggen en dan komt het helemaal goed. Een vreemde gang van zaken en niet
bevredigend, maar we hebben geen keus. We hebben een vlucht te halen.
De shuttle-bus brengt ons naar het vliegveld, het vliegtuig naar Miami is op
tijd. Maar als we aan boord zijn staan we vervolgens zo'n dik uur stil op de
taxibaan. Nu wordt het best spannend, we hebben maar een hele korte overstaptijd
in Miami. Bij aankomst in Miami hebben we nog maar 30 minuten en natuurlijk
is onze gate net aan de andere kant van het vliegveld. We proberen als eerste
het vliegtuig te verlaten, wat nog niet meevalt als je bijna achterin zit. We
rennen door het vliegveld naar de shuttle-trein voor de andere kant van het
vliegveld, naar onze gate. Net op het nippertje halen we het, nog buiten adem
worden door onze zeilvrienden met applaus (heel Amerikaans) begroet als we het
vliegtuig in lopen. Maar goed dat we enkel handbagage bij hebben.
Op het vliegveld in Puerto Plata worden we met een ander deel van de groep herenigd.
De bus staat al klaar en brengt ons naar het Lifestyle Resort waar Rene en Stacy
ons staan op te wachten.
Voor de komende
week delen wij een appartement met Pat en Darnell (SY Island Dream). Deze bijzondere
vrienden kennen we van de Bahamas waar we ze hebben ontmoet in 2007.
Rene en Stacy (SY Pipe muh Bligh) delen een appartement met LA en Susan (SY
Genesis) en Troy en Deana (SY Storyville) zitten met Damon en Marcie (aankomende
zeilers) in het andere, derde appartement. Het gaat een dolle boel worden met
deze groep. Het begint al goed de avond dat we aankomen met pizza en veel drank.
Afgesproken is verder dat ieder appartment een avond kookt, op zondag hebben
we een feestavond van het resort met buffet en drank en woensdag vieren we de
verjaardag van Darnell en Susan en vrijdag dan weer een pizza-avond. Lekker
eten en drinken in goed gezelschap dus.
Alles straalt luxe uit op het resort. De stranden zijn mooi, de zwembaden een
voor een uniek. We hebben heel veel bij te praten. Iedere dag doen we iets gezamelijks,
van boodschappen tot een meidendag/mannendag. Onvergetelijk, iedere dag wel
een plons in een van de vele zwembaden. We komen in iedere geval lekker uitgerust
terug naar onze JoHo.
Dit is voorlopig de laatste keer dat we deze groep zo bij elkaar zien, dat is
wel zeker. Voor ons staat deze maand hiermee wel in het teken van afscheid nemen,
en je weet maar nooit voor hoe lang. Iedereen bedankt voor deze gezellige week
en hopelijk ontmoeten we elkaar weer eens.
De terugreis
naar JoHo verloopt iets anders dan we hebben voorgesteld. Pat en Darnell bieden
aan de kamer te delen voor de overnachting die we in Miami hebben.
Dus met zijn vieren gaan we een hapje eten en wat drinken en voordat we het
weten is het alweer ochtend. Op onze tenen verlaten we al heel vroeg in de ochtend
de kamer, alleen Pat is wakker. Snel een stil afscheid en weg zijn we.
Als we in het busje naar het vliegveld zitten worden we gebeld, blijkt onze
vlucht te zijn geannuleerd. Hebben we hier patent op, zou je haast gaan denken.
Eenmaal bij de balie van American Airlines blijkt dat ons vliegtuig niet vliegt
omdat er werkzaamheden aan worden verricht. De man achter de balie doet zijn
uiterste best om voor ons een alternatief te vinden. Dat is er, als we onze
huurauto kunnen verzetten van Washington DC naar Newark. John klimt in de telefoon
en dat kan, de auto kan ook vanaf Newark worden gehaald en dus vliegen we nu
rechtstreeks naar Newark International airport, wat ons beter uitkomt. Vanaf
Newark is het namelijk maar 1,5 uur rijden naar JoHo. We krijgen nog een ontbijt-
en lunchbon van American Airlines en twee tevreden klanten vertrekken naar de
gate. De vlucht is op tijd, en het gezelschap naast ons blijkt Petra uit Aruba
te kennen. Dat geeft weer wat gesprekstof en al met al is het een wat vreemde
dag. Enige domper is dat bij aankomst in Newark de mobiel van John nog ergens
in Miami blijkt te liggen. We proberen nog via American Airlines de smartphone
terug te vinden, maar we zijn bang dat deze weg is. Als we in het donker bij
JoHo aankomen zit alles onder de vogelpoep en zijn we het even beu, morgen weer
een nieuwe dag.
Op 28 september
gaat John nog achter zijn mobiel aan, maar tevergeefs. Bij Anna mogen we internetten
en de was doen, lieve mensen Anna en Dave.
Daarna in sneltreinvaart met de auto de laatste verse spullen kopen, weer internet
aan boord en een nieuwe USA simkaart regelen. Dan de huurauto terugbrengen,
alles voorkoken en afscheid nemen van Anna, Dave en de honden.
Morgenvroeg, dinsdag, moeten we echt vertrekken anders liggen we voor weken
stil. We krijgen een heel klein en niet zo'n fijn weerraam naar de Chesapeake,
voordat er een storm aan komt. Maar langer wachten is ook geen optie, het wordt
hier winter, koud, nat, guur herfstweer op komst en weinig kans op een beter
weerraam. Dus heel vroeg in de morgen van 29 september verdwijnt JoHo met zijn
bemanning in de nevelen van Tom's River. Dag Pine Beach, heel erg bedankt iedereen
voor de fijne tijd hier.
In de middag varen we de Atlantische Oceaan op naar beneden, richting Chesapeake.
Een koude, natte en winderige nacht later zijn we op de Delaware rivier en tegen
de avond door het C&D kanaal. In de Chesapeake wachten we het slechte weer
af, vanaf hier kunnen we ook weer binnendoor over de Intracoastal Waterway naar
het zuiden.