JULI 2015

Het is de eerste van de maand, nog vier dagen voor de 4th of July. Rond negenen hebben we de stroming mee omhoog, naar Philly, tijd om te vertrekken.
Bij het ophalen van ons anker, zien we dat het niet alleen het anker is. Er hangt een behoorlijke boomstam aan waar de ketting drie keer omheen is gedraaid. John bekijkt het geheel en komt tot de conclussie dat alleen een zaag uitkomst biedt. Na 20 minuten zagen, zijn we eindelijk van dit obstakel verlost. Tijd om naat Philadelphia (Philly) te gaan.
De rivier kronkelt langzaam omhoog, naar het noordoosten. Na 6nm gaan we eens uitkijken naar een goed ankerplekje. Camden komt niet in aanmerking, deze stad aan de overkant van Philly wordt de moord-hoofdstad van Amerika genoemd. Niet echt een fijne plek om te zijn dus. Ondertussen zit JoHo al ten noorden van Philly, maar nog steeds hebben we geen plekje gevonden. We doen verscheidene pogingen, maar helaas, het is duidelijk onze dag niet. Er zijn alleen maar marina's waar je je boot kunt neerleggen tegen 3 dollar per voet per dag... en 120 dollar per dag betalen, dat willen we niet.
Wat nu? De opties zijn terug naar Essington of proberen in 3 dagen naar New York te komen. Na het weer geraadpleegd te hebben valt de laatste optie ook af, we besluiten dan nog maar weer eens in Essington te gaan liggen. Wel gezellig daar, dus geen punt. Maar hoe komen we in Philly met de 4th of July.
De groep oude en nieuwe vrienden zijn blij verrast als we in de middag weer terug zijn. En als "Internet John" hoort waarom we terug zijn biedt hij ons vervoer aan naar Philly voor de komende dagen. Super, bedankt man, dat is snel en makkelijk geregeld.

De dag voor the 4th of July worden we door Internet John in het Historische centrum van Philly gedropt. Hij raadt ons aan in het centrum te blijven, daarbuiten zou hij zelf niet graag rondlopen, een geruststellende gedachte, a-huhm.
Het is druk in Philly, er zijn veel evenementen en het is gezellig in de stad, als eerste gaan we toegangskaartjes voor Independence Hall regelen. Toegangstijd 15.00 uur, blij dat we ze nog hebben kunnen bemachtigen voor vandaag. Tot die tijd lekker even de benen strekken, we wandelen door het centrum. Het valt ons op hoeveel vreemde (gekke, in de zin van gestoorde) mensen hier vrij rondlopen. Ze kruipen onder struiken vandaan, krabben kauwgum van de straat, mombelen wat in zichzelf of schreeuwen zich de longen uit hun lijf. Op sommige punten in de stad is de sfeer zelfs grimmig.
Ik ben hier toch al eens eerder geweest, maar kon me weinig meer herinneren van deze stad, waarschijnlijk omdat deze sfeer de stad niet echt aantrekkelijk maakt.

Tegen de tijd wat we bij de Liberty bell aankomen is er overal volop muziek en ik regel nog snel even twee WaWa Welcome America petjes voor morgen.
Philadeplhia is de bakermat van Amerika, hier is rond de 4e july in 1776 de onafhankelijkheid getekend. Het nieuwe land in de nieuwe wereld. Hier zou dus volgens de tam-tam (en internet) het grootste feest en meest te doen moeten zijn.
Maar nu dus tijd voor Independence Hall, een Park Ranger begeleid en vertelt over wat er zoal speelde in 1776, rond de 4e, de dag die morgen groots word gevierd in heel Amerika.

Eindelijk het is zover, hier hebben we al weken naar uitgekeken, de 4th of July ofwel Independence Day.
Al vroeg in de middag worden wij door Internet John in Philly gedropt. Het is rond de Benjamin Franklin Parkway te doen vandaag, een groot plein in het centrum van de stad. Overal staan standjes met hapjes en drinks, veelal is zelfs gratis! Natuurlijk wordt er geen alcohol geschonken, dit is wel Amerika en wel de staat Pensylvania... Overal staan kleine podia's rondom het hoofdpodium, waar vanaf 18.30 de hoofdacts gaan beginnen.
Wij bemachtigen een goed plekje om Zella Day, MKTO, Miguel en een thuis-wedstrijd voor the Roots te bewonderen. Zelfs de burgermeester rapt tegen het eind een stukje mee, wat een feest. Het eindigt met een gigantisch vuurwerk. Na al dit spectakel brengt Internet John ons ook weer veilig naar JoHo, hij komt van het BBQ-feestje bij wat vrienden op de terugweg ons oppikken.
Na een heel kort nachtje met vier uurtjes slaap, gaan we rond zessen anker op. Dankzij stroming en wind en veel regenval in voorgaande weken zeilen we in een vaart de Delaware rivier af naar onze volgende bestemming. Na een hele lange dag van ruim 70Nm komen we in de schemer in Cape May aan. Met wat spontaan gegeven lokale informatie van TowBoat US, kunnen we in het donker de ankerplaast aanlopen. We bedanken voor de info en vinden het fijn te weten dat niet alles draait om geld hier in de US. Er zijn heel veel aardige, behulpzame mensen.

De volgende dag varen we weer vroeg het gat uit, op naar Atlantic City waar we vroeg op de dag stoppen om hier doorheen te lopen. De ankerplaats is geweldig, maar de stad is in verval. Er zijn nog maar weinig casino's open. Niet echt de moeite meer waard. Maar we hebben het gezien.
Het wordt een korte nacht in Atlantic city, we varen de Atlantische Oceaan weer op in de vroege uurtjes en na een klein uurtje hebben we pech, MIST, het trekt helemaal dicht. In deze kleine wereld worden we een paar keer opgeroepen met de mededeling dat een vrachtschip ons van achter gaat inhalen, of we onze koers willen houden. Fijn te weten, wij hebben hem wel gehoord maar niet gezien... Het klaart maar langzaam op en pas tegen de tijd dat het Barnegat binnenvaren is alles weer open.
De Barnegat ingang is goed te volgen, maar de route daarna zijn we wat beboeing aangaat even de weg kwijt. Ook onze kaart is niet helemaal up-to-date in dit gebied met vele wandelende zandbanken... Uiteindelijk varen we dan maar een (grote) boot achterna en na een grote bocht zien we hoe dit smalle kanaal verder loopt. Onze kaart blijkt toch aardig te kloppen en eind van de middag varen we zonder vast te zijn gelopen Tom's rivier op. Hier wonen Tom en Linda van catamaran Cavu.

De dagen die volgen trekken we op met Tom, Linda en hun vrienden Dave, Anna, Susan en Anthony. We mogen Tom's auto lenen (een rode Jeep Wrangler, leuk!) en gaan op zoek naar een stoffenhandel. We scoren stof en schuim om de zitkussens van de bank binnen te vernieuwen. Op de terugweg stoppen we bij een Aldi, ja echt, die Duitse supermarktketen. Voor het eerst vinden we drank en goederen die niet gezoet zijn met corn syrup. Dit goedje zit in bijna alles hier in de US, en gezond is het niet.
We ondernemen veel activiteiten met Tom en Linda. Zeilen met Escape, de zeilboot van Dave en Anna. Gezellig borrelen en uit eten met deze groep. Helaas moeten we ons plan gaan volgen om nog wat meer te zien (New York, New York) en afscheid nemen. Gelukkig maar tijdelijk, in augustus zijn we weer terug in deze gezellige groep mensen.

Op 12 juli is het zover, in de verte doemt the skyline van Manhattan op.
Nog 10Nm te gaan en we zijn nu al als twee schoolkinderen op schoolreisje in onze kuip.
Wie is het eerste die het vrijheidbeeld spot?
Ja hoor daar staat ze dan!
Wat een ongelofelijk bijzonder gevoel om hier met je eigen boot te mogen varen.
Ik blijf foto's maken, we draaien wat rondjes voordat we naar onze ankerplaats varen achter het vrijheidsbeeld. Het kanaaltje is smal maar de ankerplaats is groot genoeg voor 10 boten.
Helemaal super, vanuit onze ankerplek zien we de achterkant van het vrijheidsbeeld en One World WTC.

Al vroeg staan we aan de kant op 13 juli, we weten niet zo goed waar we heen moeten. Ik vraag de weg aan een man van het Corps Engineers (zij zijn verantwoordelijk voor alles op de waterwegen in de US). Hij en zijn maten geven ons vervolgens een lift naar de NY Waterway ferry, bij de luxe appartementen. Best prijzig, een retourtje $20 per persoon.
Maar goed, wij zijn in NYC, we lopen de hele dag door Manhattan. Bekijken veel highlights en gaan vervolgens naar de 79e straat om te kijken of deze plek misschien toch beter is om te ankeren. Daarop is het antwoord duidelijk NEE, alle boten op mooring of op anker rollen de ganse tijd. Bovendien moet je ankeren als je boot groter is dan 40 voet. En dan moet je ook nog eens ruim een mijl met je dinghy varen (soms tegen 4kts stroming in) om bij het dinghy-dock te komen. Kosten per dag 28 dollar. Dit is dus geen betere optie voor ons, ondanks dat het lekker centraal ligt. Eind van de dag nemen de metro terug naar de dure ferry, wat een dag.

De volgende dag gaan we wel alweer verder, al is dit zeker de beste plek aan deze kant, zuid van NYC. Maar we willen nog noordelijker, naar Port Washington en daarvoor moeten we de East river op naar Hellsgate en als we dat vandaag niet doen moeten we een dikke week wachten voordat we het getij op een christelijke tijd mee hebben.
JoHo vaart net het kanaal uit langs het vrijheidsbeeld als de brandweer te water zijn boten gaat uittesten. Grote waterstralen komen te voorschijn en in een mum van tijd is alles in een dikke mist gehuld. En wij varen ertussen. We varen ook nog eens erg dicht langs deze mannen, John gooit snel de cover-flaps van de kuip naar benee en blijft droog, maar JoHo en ik zijn totaal doordrenkt (ik was aan het filmen en foto's aan het schieten).
Als dit het begin is, dat belooft wat voor vandaag, bah. Terwijl we de east rivier op varen, onder de Brooklyn en Manhattan brug door, zien we iets verderop de Chrysler en Empire State Building. Allemaal vanuit onze eigen boot. Ik ben weer dol-enthousiast. Toch een topdag!
Na de Queensboro brug zien we het UN gebouw en in de verte het beruchte Hells Gate. Waar het zo kan spoken als je niet het getij en wind mee hebt. We worden met het getij en wind mee door Hellsgate heen gedrukt, de rest zeilen we met het getij mee naar Port Washington op Long eiland.
Net voor binnenkomst horen we een vreemde piep van de motor, maar we kunnen niet ontdekken wat het is. Na stoppen van de motor, we zeilen verder, wat technisch gerommel door John is het geluid ook weer weg.
We pikken een gratis mooring naast SY Wandering Star op (die kennen we nog vanuit de Carieb) en we worden direct uitgenodigd, met een flesje wijn varen we over naar hun boot.

We blijven een aantal dagen in Port Washington. Testen de motor nog een keer uit maar kunnen niets vreemds ontdekken. Doen boodschappen en de was. Op 16 juli gaan we samen met Sim en Rosie SY Wandering star een dagje met de trein naar NYC. Dit is wat goedkoper, maar niet veel, 16 dollar retour per persoon.
Het grootste gedeelte van de dag lopen we rond en in de middag doen we de Highline. Dit is een oude treinlijn die ze hebben omgebouwd tot een tuin in de lucht. je kunt er heerlijk wandelen of relaxen op de vele stoelen en bankjes. Overal vindt je kunst tussen de bomen en planten, wat een top idee.
Eind van de middag scheiden onze wegen. Sim en Rosie krijgen vrienden op bezoek en moeten nog het een en ander doen voordat ze komen. Wij blijven tot na de avondspits in de stad.

Gezien ons schema, we willen begin Augustus terug naar Tom en Linda en de wens om meer te zien van NYC is het tijd om langzaam terug te gaan naar het zuiden. Op zaterdag 19 juli gaan we weer terug via Hells Gate en de East rivier naar Liberty State Park. Dit is de plek waar we voorlopig nog willen blijven liggen voordat we terugvaren naar Tom´s River. Tot onze verbazing zien we een Nederlandse zeilboot op anker. Die zien we niet veel in de US en dus gaan we er heen en maken kennis met Martin en Ellen SY Acapella, voormalige KLM-ers.
Het klikt meteen en zij vertellen ons enthousiast over de perfecte ingang van deze plek naar het centrum van Manhattan die zij hebben gevonden. Wel heb je hiervoor fietsen nodig, nou da's geen punt die hebben we. Samen met Martin en Ellen fietsen we de dag daarop naar Jersey City waar we de PATH (trein) nemen naar het WTC in NYC. Gemakkelijk en goedkoop. Een tienrittenkaart kost rond de 20 dollar, dat is een 4 dollar retourtje per persoon. Kijk dat is betaalbaar als je dit een week of twee wil doen.

Zo fietsen we nu dagen door NYC, weken lang, helemaal te gek. Vooral in de avondspits is het fietsen een uitdaging. We kennen de stad nu wel op ons duimpje.
Ook ontdek ik al snel dat er iedere dag bepaalde attracties/ musea gratis zijn. Zo regelen we voor 21 juli kaartjes voor het 9/11 Memorial Museum. Bij iedereen staat nog wel de beeld op het netvlies van de twee WTC torens die geraakt worden door vliegtuigen. Ik weet zelfs nog waar we waren op die dag, In Sardinie met onze kleine JoHo. Ook nu maakt het weer een enorme indruk. de beelden, foto's en de geluiden, kippenvel moment. Buiten vindt je twee herdenkings-kraters-met-watervallen waar ooit de fundering van de Twin Towers waren. Een mooie plaats om de overledenen te herdenken als je bedenkt dat er zich nog steeds overblijfselen op die plek bevinden.

Tja, ons voormalig New Amersterdam blijft een bijzondere plek. In downtown vind je de Beurs, Battery Park en de vele skyscrapers met hun donkere straatjes en verborgen parkjes met kunst.
Dicht bij de Trinity Kerk staat op de stoep een NYC tijdlijn. Het oude Federal Building was de plaats waar geld en waarde werd opgeslagen. Binnen in dit gebouw vind je nog de oude kluizen.
We doen zo veel en zien zo veel, van de gratis musea tot het Central Park dat het te veel is om op te noemen, maar een korte samenvatting; van de Apple store op 5e Avenue, waar je trouwens nog andere imposante winkels vind, via de St Patrick's Kathedraal (zijn ze aan het opknappen, ondanks dat is het een prachtige kerk), fietsen door China Town, Little Italy, Chelsea, SoHo, Greenwich Village, Central Park en zelfs een stukje Harlem.
Op Times Square is de gekheid compleet, in de jaren negentig stond er een gebouw met gigantische schermen. Nu is alles rondom Times Square een en al scherm. je weet van gekheid niet waar je moet kijken. Levensgevaarlijk in/voor/met al dat verkeer. We nemen hier dan ook de tijd voor om rustig vanuit een hoekje die boel te bekijken.

De maand loopt bijna op z'n eind en wij liggen nog steeds bij NYC. Er valt zoveel meer te schrijven maar dat doe ik maar niet, kijk maar naar onze foto's die zeggen genoeg. Bijna iedere dag worden we wel verrast door deze enorme, mooie stad. Gratis naar het MoMA (Museum of Mordern Art), van concerten tot openlucht bioscoop. Op 31 juli zien we de film ''Racing Extinction''. Deze film geeft een beeld hoe wij mensen onze aarde kapot aan het maken zijn en wat de gevolgen daar van gaan zijn. Wij zeilers zien dit al jaren gebeuren, mede aan de hand van wat er nog maar leeft in bepaalde gebieden en wat er verdwenen is.

We kunnen nog wel wat veranderen aan het verdwijnen van onze biodiversiteit.
Zeker niet alle, maar sommige diersoorten zouden kunnen overleven als wij mensen dat willen.
Maar dat betekent onze levenstijl veranderen.
Meteen en massaal.
Hoe sneller we dit doen en hoe groter de massa die meedoet des te groter is het effect en des te meer diersoorten kunnen overleven.
Maak een begin, bekijk de film en kijk wat je zelf kunt doen.
Bedenk je dat het altijd neerkomt op geld.
Als er geen vraag is naar een product, is er ook geen productie.
Denk aan de toekomst van onze planeet, we hebben er nog altijd maar een.

Hier willen we deze maand mee afsluiten.