April 2012
Terug op Aruba, ditmaal met het vliegtuig. Onze JoHo ligt voor een paar weken aan een mooring in St Martin en wordt in de tussentijd opgelapt. Het dek en de kuip waren wel toe aan een verfbeurt. Wij zijn weer druk aan het werk op Tierra del Sol tot 24 april dan vliegen we weer terug naar St Maarten. De plannen zijn weer eens veranderd, ik hoor iedereen denken "bij jullie verandert het constant". Dat is juist de charme van ons leven, als je er tegen kan (voor mij ook even wennen hoor). We delen onze reis nu op in twee delen, eerste deel is de boot in 2 weken naar Martinique brengen en daarna voor 4 weken terug naar Aruba. Deel twee bestaat uit de boot vanaf Martinique naar Trinidad/Torbago te zeilen waar onze JoHo op de kant wordt gezet omdat de onderkant wel aan een beurt toe is. Verder moeten er het een en ander onder de waterspiegel vervangen worden, komt allemaal goed uit.
De weken in Aruba staan in het teken van lange werkdagen, zelfs met pasen, iedereen vrij maar door ons wordt er gewerkt. In de weekenden genieten we er wel van even lekker plonzen, BBQ'en en alles klaarmaken voor de reis naar JoHo. We kijken erg uit naar de reis terug en zijn benieuwd hoe het schilderwerk eruit ziet en of onze kap op tijd klaar is.
23 april ben ik jarig en mijn werkplek is versiert, ja ik werk gewoon door, er ligt domweg teveel wat echt af moet. De traktatie bestaat uit iets lokaals en iets nederlands, super lekker. 's Avonds gaan we naar de film en eten we Sushi, John trakteert.
Het is 24 april, de terug reis verloopt als een zonnetje en zonder noemenswaardige vertraging landen we gewoon op tijd in St Maarten en daar staat Rene ons al op te wachten. We hebben even een set-back als we zien dat JoHo nog lang niet klaar is. Verdulleme, dan wordt het ook hier meer werken dan vakantievieren lijkt het wel. Er blijkt aan onze nieuwe kap nog niets gedaan te zijn, oeps en wij wilden binnen een paar dagen vertrekken naar Martinique. Dat gaat hem dus niet worden.
In de avond likken we onze wonden met onze vrienden die er nog zijn, even gezellig bijpraten en we krijgen ze allemaal zover dat ze toch ook nog even blijven. De dagen die volgen zijn we vroeg uit de veren, we nemen alles nu strak in eigen hand en sturen de werkmensen aan. Hierdoor zien we toch een gaatje om toch in Guadeloupe uit te komen, welliswaar niet zo ver als gewenst, maar toch uit de krul waar we over een maand enkel met veel tegenwind en motorwerk uit naar beneden kunnen komen.
De kap wordt opgemeten en blijkt binnen een paar dagen al klaar te zijn. Met het schilderwerk loopt het iets anders, Arthur heeft alle reparaties goed aangepakt maar de finishing touch komt er niet echt uit. We besluiten hem nog het broodnodige te laten doen, maar de rest zelf tzt aan te gaan aanpakken. Dit wordt waarschijnlijk pas ergens in Trinidad. Wij zijn begonnen alles langzaam weer op z'n plek te krijgen, winches worden teruggeplaatst, grootzeil staat er weer, aansluitingen in en op geschroefd, ga zo maar door. Onze handen zijn totaal kapot van de arbeid, niets meer gewend.
Het ziet er nu wel naar uit dat we rond 1 mei toch St Maarten kunnen verlaten.
We kunnen weer plannen, enkel het weer ziet er niet al te best uit. We hopen tot Guadeloupe te kunnen komen en haar daar ergens veilig neer te leggen. De boot wordt bevoorraad, het staat vast, de Gribs geven aan dat 1 mei de beste dag blijft om te vertrekken. JoHo is zeilklaar, en wij nemen een hele dag vrij om te relaxen van al het werk.
Op 30 april spreken we af met z'n allen naar Philipsburg te gaan voor de Queens Parade. DE parade van St Maarten en voor het laatst op 30 April. Dit is ook de dag van de kroning van onze nieuwe Koning, de eilanden van het Nederlandse Koninkrijk in de Carieb zijn er vol van. De kranten staan bol, wist niet dat ze zo koningsgezind waren. De Parade was weer als van ouds geweldig, als afsluitertje nemen we afscheid van iedereen tijdens happy hour.
Morgen gaan we er weer van door.