Mei 2012

JoHo maakt zich gereed voor vertrek, we willen samen met SY Pipe Muh Bligh and SY Storyville naar de BVI's (Britse Maagdeneilanden). We nemen afscheid van een deel van de Nederlandse groep, SY Lola en SY Tahira zien we nog wel onderweg, waarschijnlijk in Bonaire. Het weer laat het afweten, de dag dat we willen vertrekken regent het behoorlijk en dit alles gaat gepaard met flink wat onweer. Dit weerbeeld houdt een paar dagen aan, gelukkig op 5 mei ziet het er goed uit en we vertrekken met drie boten. Het wordt een overnachter met vrij weinig wind, maar wij zetten de zeilen en hebben een prachtige zeiltocht. Heel vroeg in de morgen gooit JoHo haar anker uit bij Prickly Pear Island op Virgin Gorda in de Britse Maagden eilanden.
We liggen goed en wel als we worden geroepen, blijkt SY Island Dream net binnen te zeilen, nu is de hele USA-NL-groep weer compleet. Dat wordt gevierd aan het eind van de middag op het verderop in de baai gelegen Saba Rock. Een eiland-bar met een goed Happy hour en snel internet, wat kan een zeiler nog meer wensen. We maken plannen voor de komende week, de groep wil ons de BVI's in een vogelvlucht laten zien. Dat wordt een druk programma...

Op 7 mei zetten we zeil naar Anegada, dit eiland ligt in het noorden. De naam komt uit het spaans en betekend ''verdronkenen'', het ligt maar 8m boven zeeniveau en is moeilijk te zien, wat de naam verklaard. We ankeren in de lagoon bij Setting Point, een onbeduidend gehucht, maar voor alle charterboten HET punt. Hier kunnen de charteraars hun geld spenderen aan drank en eten, maar alles is hier scheeuwend duur. Wij zijn low-budget en borrelen en eten bij elkaar aan boord, heeeeeel gezellig en wel zo betaalbaar.
We regelen wel met zijn allen een open pick-up voor de volgende dag om over het eiland wat maar 39 km2 groot is te rijden.
Exploring Anegada, Rene is onze chauffeur voor vandaag en Troy bijrijder, de rest bivakeert in de laadbak wat voor hilarische momenten zorgt. We hebben regelmatig buikpijn van het lachen. De wegen op Anegada zijn over het algemeen onverhard, het doet ons wat aan Bonaire denken. De kust is prachtig, dit koraaleiland is omgeven met riffen op zo'n 100 meter van het strand. Hierdoor krijg je een heel rustig en mooi binnenzeetje waar je lekker kan zwemmen en snorkellen.
Mensen willen het liefst op de watergrens wonen en daarom wordt daar ook hier gebouwd. Wat het water kan doen zien we iets verderop bij een resortje aan het water. Verzakt tijdens een gewone strom, kan je nagaan wat hier een orkaan met het eiland kan doen.
In het midden van het eiland vind je de zoutpond met maar liefst 2 hele flamingo's, de groep is uitzinnig, wij zijn niet onder de indruk, komt door Bonaire waar we een overpopulatie aan flamingo's hebben.
Later op de dag de zelfgemaakte lunch nuttigen op een strandje, eerst even lekker afkoelen in het water met een drankje in ons hand. Eind van de dag zijn we met z'n allen doodop, tijd voor een rustig avondje aan boord.

Woensdag 9 mei verlaten we de groep voor een dag en zeilen met onze Genacker op de ankerplaats uit. Dat is hier niet normaal in de Carieb, we zijn de enigen die we met een licht weer zeil hebben zien varen totnogtoe. JoHo is onderweg naar The Baths, een van de grootste attracties van de BVI's. Deze bizarre rotsblokken uit de Jura-tijd liggen aan het strand. Je kunt de grotten in en door, we klauteren en klimmen onder en over deze reuze-blokken (net een natuurlijke cathedraal) om vervolgens door getijdenpoelen naar idyllische strandjes te lopen. We zwemmen nog een beetje en keren dan terug naar JoHo. Onbeschijfelijk mooi.
Zo'n vijf mijl verderop ligt onze nieuwe ankerplaats voor de nacht, we zeilen rustig die kant op en zijn omgeven door charterboten. De meesten weten niet hoe ze moeten zeilen of wat de regels zijn op het water, hoe kun je ook alleen op zeil vooruitkomen... Het is constant opletten. In Trellis Bay op Tortola is geen plaats meer om te ankeren en wij staan niet te springen om een $25 mooring voor de nacht op te pikken, dan maar een baai verder.
De baai verderop staat niet in het boekje, meer ziet er goed uit en bij het strand liggen drie catamarans, waarvan we uit ervaring weten dat deze niet blijven voor de nacht. Hebben we mooi deze baai voor ons alleen, wat heel bijzonder is in de BVI. Anker uit, tijd voor een drankje. Ik sta binnen ons avondeten te bereiden als ik een dinghy hoor aankomen, met een man met een bekende stem. Blijkt het Kevin van SY Windigo te zijn die we nog uit 2007 Bahamas kennen. Hij komt even aan boord maar moet al snel terug om als charterkapitein de catamarans terug te varen naar de marina. Aangezien we weinig tijd hebben en Kevin tot na het weekend aan het werkt is wordt het waarschijnlijk volgend jaar dat we elkaar weer zullen zien.

Het eiland Tortola was trouwens in vroegere tijden het eerste eiland waar zich kolonisten uit Europa vestigden. Deze Hollanders werden Boucaniers genoemd. Ze hielden vee waarvan het vlees werd gedroogd in boucans wat werd verkocht aan passerende schepen. Als er wat te verdienen viel, waren er Hollanders, zo ook hier.
Na een nachtje op Tortola zeilen we weer verder, nu richting het eiland Jost van Dyke. Dit eiland is vernoemd naar een 17e-eeuwse Hollandse piraat. In deze hoogtij dagen waren er veel piraten in dit gebied met prachtige uitwijk mogelijkheden. Henry Morgan of wel Blackbeard, Francis Drake, Jost van Dyke waren de bekenste piraten. Vandaag de dag zie je er weinig van terug, behalve dan de notoire piratenvlaggetjes met skull and bones aan de diverse plezierbootjes...
Wij voegen ons weer bij de groep. Die avond houden we een Happy hour en BBQ aanboord van JoHo.

Op vrijdag (niet al te vroeg in de ochtend, de BBQ was erg gezellig) gaat een deel van onze groep naar de bubbly pool. Het is een kleine wandeling met een prachtig uitzicht op de ankerplaats, iets verderop ligt een getijden-pool waar als de wind goed staat de golven naar binnen worden geslagen. Hierdoor ontstaan er bubbels. In het begin is het relatief rustig maar dan wakkert de wind aan met als gevolg dat de golven groter worden en in de pool slaan. We hebben de grootste lol.
Terug aan boord varen we door naar de Great Harbour op Jost van Dyke waar we een nachtje blijven, hier checken we het weer en oploaden onze filmpjes op het internet. Het ziet er na uit dat we na het weekend de BVI gaan verlaten, de wind gaat naar oost en dat is goed voor ons.

Het is iedere dag zeilen van het ene eiland naar het andere, ik zei al in het begin, de BVI's in vogelvlucht. JoHo is nu op weg naar Peter Island zo'n 15 nm verderop waar we in White Bay gaan ankeren voor een BBQ op het strand. De ankerplaats is niet al te comfortabel, maar voor een nachtje is het wel te doen.
John gaat in de middag al hout sprokkelen en ik ben bezig met het vlees en stokbrood. Net voor zonsondergang staan we met ons drankje op het witte strand, de BBQ gloeit al aardig en we denken dat morgen de laatste dag zal zijn dat we samen met de groep zijn. We eindigen de dag met een kmapvuurtje en babbbelen nog tot laat in de avond.

Zondag 13 mei zeilen we toch naar ons laatste BVI-eiland. De wind gedraagt zich niet als voorspeld. Op Norman Island zeilen we The bight binnen en vinden tussen een veld van mooringen nog een enkel ankerplaatsje dicht bij het strand (want we hebben internet nodig, nieuwe grib-files). Later die dag komt de rest van de groep langzaam binnen druppelen en een voor een pakken ze een mooring op. Dachten we dat $25 al veel was, hier betaal je dus $35 per nacht. Blij dat we nog een ankerplekje hebben kunnen vinden.
Laat in de middag wordt er een kanonschot gelost vanaf de kant, dit is het Happy Hour signaal. We gaan naar de bar bij Pirates en genieten van onze laatste avond met een prachtige zonsondergang. Als de zon onder is varen we met onze dinghy's naar een heel oud vrachtschip in de baai, dit is een beruchte bar....ofwel een titty bar zoals die Amerikanen dit noemen. Hoe later op de avond hoe dronkener de meute, hierdoor zie je bij de o-zo preutse Amerikanen in een keer de knop omgaan. Dames van dik in de vijftig klauteren op de bar en ondoen zich van alle kleren, de barman spuit slagroom op alle beruchte plaatsen die de mannen dan weer mogen oplikken......
Wij hebben weer een hele andere kijk op Amerikanen gekregen zullen we maar zeggen. Wij nemen na deze denkwaardige avond definitief afscheid van onze lieve vrienden en hopen elkaar weer in het nieuwe vaarseizoen te mogen zien ergens in de Carieb.

Maandagochtend, John heeft nog last van een kater maar JoHo is er klaar voor, zeilen op en vertrekken maar. We gaan goed, zelfs te hard en eind van de middag besluiten we om toch een nachtje te stoppen bij St Croix op de USVI. Na een zeer korte nacht zeilen we vroeg weer verder. De zee is voor Caribbisch begrippen nog vrij rustig, maar dat veranderd naarmate we verder beneden komen.
Ons doel is te stoppen op de eilanden van Venezuela voordat we doorvaren naar Bonaire. Deze onbewoonde eilanden moeten prachtig zijn, maar er wordt gefluisterd dat het binnenkort niet meer is toegestaan daar met de boot te komen. Dus doen we nu, na drie dagen zeilen waarvan het einde vrij ruig is belanden we op 17 mei op de eilanden groep van Los Roques.

We stoppen op twee eilanden op Los Roques, ieder eiland is anders. Het eerste heeft voornamelijk lage vegetatie. Het tweede heeft duinen en een prachtig omsloten baai.We wandelen wat, zwemmen en genieten van de natuur. Er zijn volop vogels en het water heeft weer die prachtige azuur-blauwe kleur. Wij zijn trouwens niet de enigen, op ieder eiland komen er dagjes mensen. Zij komen uit Venezuela en verblijven in een resort ergens in Los Roques. Wij hebben geen idee waar, maar ze worden met kleine snelle bootjes naar deze prachtige verlaten eilanden gebracht waar ze dan de hele dag op het strand verblijven tot ze s'avonds weer worden opgehaald.
Verder zien we totaal geen zeilboten, wat ons een beetje verbaasd. Dat het rustig zou zijn hadden we wel verwacht door al die verhalen over piraterij, maar geen enkel jacht... Wel jammer, mensen weten niet wat ze missen.

Na een paar dagen Los Roques zijn we weer onder zeil, nu met bestemming de Aves eilanden, ook van Venezuela. We stoppen op Aves Barlovento, hier zien we de eerste zeilboot in meer dan 7 dagen. Een Italiaans stel met hond, we worden uitgenodigd aan boord en genieten in goed gezelschap van een sundowner met wijn en verse sushi, hmmmm...
We gaan ook hier even aan wal, dit eiland doet erg aan Lac in Bonaire denken. Het enige is dat hier veel meer vogels zijn, ze worden Boobies in het engels genoemd. In de Mangroves aan de kant zitten veel Boobiesnesten, je hoort ze ondanks de harde wind op de boot.
Deze vogels doen ons op de ochtend van 22 mei uitgeleide, de buren zijn weer verse vis aan het vangen en zwaaien als we langs het rif varen waar ze bezig zijn. Hele troepen vogels zwaaien ons onder luid kabaal vaarwel.

De avond van de 22e stoppen we voor een nachtje in Aves Sotavento, maar nog voor het donker wordt krijgen we bezoek van de Guadacostas (de kustwacht van Venezuela). Hele vriendelijk jongens, even papieren invullen, praatje maken en klaar zijn we...
Ze vertellen ons dat ze in de nacht ook rondvaren, we hoeven ons geen zorgen te maken over overvallen... Dat stelt een mens gerust.
Buiten vissers en af en toe een plezierboot komt hier niets.

23 mei, de tijd dringt, we moeten op weg naar Bonaire waar we een weekje willen blijven. Forse wind (30kts), de zeilreis is behoorlijk ruig, voor vertrek heb ik nog snel een zeeziektepil ingenomen. Hierdoor ben ik wel vier uurtjes totaal out, maar niet erg want John heeft eten in de koelkast dus die komt niets te kort en mijn hulp heeft hij niet echt nodig. In het begin van de middag komt de zuidpunt al in zicht. We zeilen met 8kts vlak langs de kust naar Kralendijk op enkel een genoa, angstig snel.
Bonaire heeft een prachtige kustlijn met de slavenhuisjes en de zoutpannen. Jammer van de lelijke nieuwbouw aan het water (zeg maar in het water zegt John, dat daar een vergunning voor is verleend).
Eenmaal in Bonaire breekt de hectiek los, we komen tijd te kort. Het is een fijn weerzien met SY Lola, SY Tahira en SY Dikke Druif. We zien veel oude bekende, het leukste is wel onze buurtjes van Lagoen Ans en Rob die snel even tijd voor ons maken, ondanks het bezoek dat per vliegtuig onderweg is naar Bonaire. Verder gaan we met Eddy en Marion, die eerst naar de boot komen kijken, uit eten bij de Mona Lisa. Beste restaurant van Bonaire, vinden wij dan. We ontmoeten veel bekenden, praten vaak onder het genot van een borrel bij, erg gezellig allemaal. We komen zoals gewoonlijk weer tijd te kort.
Op zondag eerste pinkserdag gaan we naar het huisje dat Maarten en Daan hebben gehuurd voor hun verblijf in Bonaire waar hun eerste kindje zal worden geboren in july. Prachtig huisje op de windkant in Kralendijk en dicht bij de boot. Het is nog even wennen van zeezwabber naar landrot te gaan.
Onze laatste dag op Bonaire sluiten we af met een BBQ bij onze buren op Lagoen Hill. Zoals altijd worden we vreselijk verwend door Ans en Rob. En niet allen wij maar ook Daan en Maarten van SY Lola en Marlou onze overbuurvrouw, verder is er nog een vriend van Ans en Rob, Jean. Bedankt voor alles, het was weer als vanouds.

30 augustus varen we Plaza marina uit, we willen hierbij Gerard nog bedanken voor alle goede zorgen. We zeilen in een ruige zee naar het Spaanse water op Curacao waar we de nacht gaan doorbrengen. We liggen nog niet of er komt weer een dinghy onze kant uit. Daar is Fred van SY Kostat, of we nog zin hebben in een borrel. Erg vervelend nee te moeten zeggen, maar we zijn bekaf en morgenvroeg bij zonsopkomst gaan we weer verder.

De zon is maar net op en we zeilen alweer het Spaanse water uit, het wordt een lange dag, ruim 70 mijl. Er staat veel wind en we gaan weer als een dolle, de GPS heeft soms ruim 9 kts aan als snelheid. Hoezo stroming mee. We nemen het er van, ruim voor zonsondergang ligt JoHo veilig op anker in Aruba. Hier gaan we een tijdje blijven als alles naar plan verloopt.