Februari 2012
JoHo ligt in het azuurblauwe water van Carlisle Bay in Barbados. Wij kijken uit over witte stranden en het Hilton hotel. De baai is groot, er staat wel een deining maar daar hebben we gelukkig weinig last van. Iedere dag zwemmen we rondom de boot en worden we door een zonnetje gewekt. 's Nachts regent het dan wat (goed voor de watervoorraad) en samen met de catamaran Slapdash en hun vrienden hebben we een dolle tijd. Borrelen met natuurlijk 'Banks', een biertje uit Barbados, uit eten bij de Barbados Yacht Club, samen Bridgetown ontdekken en naar de paardenraces, iets typisch engels. Helaas was er die dag geen race. Niet getreurd, deze racepaarden zwemmen iedere dag in de baai tussen de boten door. Een heel bijzonder gezicht.
Kortom we hebben volop Fun in the Sun.
Op zondag 5 februari zeilen we met een pittig windje naar Alleynes Bay, een baai halverwege het eiland. Slapdash zeilt mee en we hebben een afscheidsfeestje aan boord van Slapdash. We vertrekken later die middag naar het eiland St Lucia. We varen plat voor de wind, wat de rit erg vervelend maakt. JoHo zeilt wel als een dolle, met over 7 knoop gemiddeld (hallo!) arriveren we in het donker bij de zuidpunt en besluiten door te varen, geen aanloop in het donker als dat niet nodig is.
Bij het ochtendgloren zien we de Pitons, indrukwekkend mooi. Er staat veel wind en af en toe komt er water over, hierdoor valt het niet mee te filmen. Ik probeer het toch om de thuisblijvers een idee te geven wat voor een prachtigs we onderweg allemaal tegenkomen. Een filmpje zegt toch iets meer dan een foto. Een mooring oppikken bij de Pitons is geen optie als we zien hoe de boten daar tekeer gaan, wij gaan door naar Rodney Bay.
Rodney Bay is totaal anders dan de baai in Barbados, hier overheersen de groene bergen en het strand is meer beige van kleur. De ankerplaats is geweldig, zo rustig en er is zelfs WiFi. Aan land is het minder, de prijzen zijn enorm. In Rodney Bay zien we Steve van SY Christina Pearl weer. Hij vertelt dat zijn crew in Grenada is afgestapt. Ze zijn tot de conclussie gekomen dat zeilen niets voor hun is. Zonde, zeilen kan zo mooi zijn maar het blijft aanpassen en daar moet je tegen kunnen.
Rodney Bay houden we snel voor gezien. 9 Februari varen we samen met Steve naar Le Marin op Martinique, een kleine 25 mijl verderop. Hier hebben we meer kans op een Zodiac dealer waar we speciale lijm moeten kopen om onze dinghy te repareren. Als we de goed omsloten baai binnenvaren schikken we van de hoeveelheid boten. Buiten dat Le Marin de grootste charterplaats van de Carieb blijkt te zijn, vinden we hier drie volle marina's en heel veel boten op anker of aan een mooring. Duizenden, pfff, wel erg druk.
Hier worden we overspoeld door shipchandlers, supermarkten en andere speciaalzaken, een waar zeilers-walhalla dus. Inklaren is een makkie en we wanen ons in Frankrijk. We voelen ons direct thuis, de sfeer is ontspannen en vriendelijk. Ook hier is de ankerplaats goed. Wij vinden onze Zodiac dealer en gaan aan de slag om de hele onderkant van de dinghy (die nu op ons dek ligt) compleet los te halen en te ontdoen van alle oude lijmresten.
Mocht je denken; "hoe komen ze nou aan de kant", we hebben gelukkig nog onze 25 jaar oude dinghy bewaard, dus die doet weer even dienst. Na twee dagen schuren en pulken hebben we de blaren op onze vingers van het ontdoen van de lijm-en sika- en 3M resten. Nu kan het echte werk beginnen, knippen en plakken van de nieuwe PVC delen. Het wordt uiteindelijk drie dagen buffelen, nu moet de onderkant 72 uur drogen voordat we de binnenkant kunnen aanpakken. Maar het resultaat ziet er in ieder geval goed uit.
13 februari we besluiten om een deur verder te zeilen (met de dink nog op het voordek, te drogen). Voordat we aan de kant gaan worden we verrast door Mac van SY Morwenna die we nog van Mindelo, de Cape Verden kennen. Hij komt even langszij voor een kop koffie en we praten bij. Hij gaat naar St Lucia om zijn vriendin van het vliegveld op te pikken wij naar Sainte Anne. Sainte Anne is een lieflijk dorpje 2 mijl verderop, maar ook hier ligt het vol met boten.
De ankerplaats van St.Anne is goed, maar je moet uitkijken voor de kreeftenkooien, die liggen overigens overal in Martinique. In de namiddag gaan we aan land en ook hier heb je een prachtig dinghydock. We wandelen door de nauwe straatjes, de sfeer is frans en iedereen spreekt frans, niet eens wat creools erbij. We zitten namelijk in het Caribische department van Frankrijk. Maar dat betekent natuurlijk ook lekker vers stokbrood met franse kaasjes en wijnen. Genieten met een grote G. In Sainte Anne blijven we maar een nachtje want carnaval komt er aan en dan moet je in Fort-de-France zijn zeggen ze hier, dus daar gaan we heen.
De volgende ochtend hebben we een prachtige zeildag en stoppen in Grand anse d'Arlets, ook weer zo'n prachtige baai. Hierdoor heeft Martinique net als Barbados een streepje voor, alles is top. De omgeving is shocking mooi. In iedere baai ligt het vol boten maar je hebt geen last van elkaar. Het water is helder met af een toe een schildpad tussendoor. Deze baai ligt wat minder goed, het rolt weer eens, maar voor een nachtje is dat geen probleem.
We genieten van een mooie zonsondergang vanuit onze kuip met een wijntje (tja wat anders) in onze hand. Wat een leven, maar ja, iemand moet het doen he...:-).
Het is vandaag 15 februari als we ons anker ophalen om naar Fort-de-France de hoofdstad van Martinique te zeilen. Het weer is niet al te best en we worden omringd door talloze regenbogen, de een nog mooier dan de andere. Sinds we Barbados hebben verlaten hebben we iedere dag wel een bui gehad, maar vandaag voor het eerst dus een echte regenachtige dag. Van zeilen komt niets, we hebben wind op de neus. Dus motor aan en zo gaan we over een knobbelige baai naar Fort-de-France.
De hoeveelheid boten is hier gering. Vreemd denken we nog en vinden dan een mooi plekje dicht langs de kant, handig met die oude dink. Er ligt een ferrydock naast de ankerplaats, van 6 in de ochtend tot 9 in de avond varen hier kleine veerboten af en aan naar de overkant van de baai met als resultaat veel golven en hierdoor deinende zeilboten. Nu weten we waarom het hier rustig is op de ankerplek, maar we willen heel graag de carnavalsoptocht zien. Kijken wel hoe lang we het hier volhouden.
Het stadje is gezellig met het Fort aan de waterkant, op de achtergrond zien we de groene heuvels. Ons dinghydock ligt aan de boulevard met La Savana, een verwaarloosd stadspark aan de overkant van de straat. Vanaf JoHo kijken we uit op de St-Louis kathedraal, die iedere dag vrolijk zijn klokken luid.
We wandelen door het centrum met kleine straatjes en veel winkeltjes en eetgelegenheden, vooral tijdens de spitsuren van de ferries. Als we dan thuis komen ligt er weer van alles op de vloer van de boot, het was kennelijk een ruige dag. Niks van meegekregen...
Nadeel, alles is in euro's geprijsd dus prijzig en in de avond is het centrum totaal uitgestorven. Niks uitgaansleven, Heeft John weer pech.
Tussen onze aankomst en carnaval in gaan we met de bus nog even naar de andere kant van Martinique. De bus rijdt door het centrale laag vlakte waar we bananen en rietsuikervelden zien. We stappen uit in La Trinite waar we de door riffen beschutte baai bewonderen. Vanaf het kleine centrum lopen we naar het schiereiland Ile la Caravelle. We lopen niet tot het einde maar halverwege, het uitzicht is echt adembenemend.
Vanaf La Trinite rijden we weer terug naar Fort-de-France. Leuk uitje, we zien wel of we na de carnaval nog een busrit maken of wellicht op de terugtocht van de BVI's naar Grenada.
Op zaterdag start het carnaval in heel Martinique. In Fort-de-France bewonderen we een mini parade met de Koninginnen in traditionel kledij van het eiland. Alles speelt zich voornamelijk overdag af en op zondagochtend wordt de officiele opening om 05.30(!) gestart met een drumparade door het gehele centrum. Iets wat aan de vroege kant voor ons, maar we genieten wel mee vanuit ons bed van de muziek.
Vanaf een uur of 9 tot 2 in de middag vind je over het gehele centrum marktjes, muziek en satirische acts. In de middag stroomt de stad vol voor de Grand Parade, vanaf JoHo kunnen we de dranghekken zien staan en om 14.30 ben ik niet meer te houden. "Kom, we gaan naar de kant", roep ik en we leggen de dinghy aan het dinghydock aan de boulevard. De Parade kan beginnen, het is een dikke drie uur durend spectakel wat ook nog eens op tijd is begonnen. Groepen in tradionele kleding, wagens gesponsord door McDonalds, Orange en Ax, heel veel travestieten (Nederland kan hier echt nog een puntje aan zuigen...eh, laat maar).
Typisch voor deze parade zijn wel de lokale afgekeurde auto's die heeeeeel veeeeeel herrie maken en meerijden in de optocht, alles begeleid door ritmische Caribische muziek. Een geweldig feest.
Maandag 20 februari gaan we een deur verder, JoHo zeilt naar St Pierre. St Pierre is verwoest in 1902 door een uitbarsting van Mount Pelee, waar we vanaf JoHo een prachtig zicht op hebben. Groene glooiende heuvels die tot aan het water reiken. Ook hier is er carnaval en we genieten nog even na met een kleine lokale parade met veel muziek en niet te vergeten de travestieten.
Die avond maken we een plan voor de komende weken (waar we ons ook aan hebben gehouden, wonderlijk genoeg, ook voor ons). We willen zo snel mogelijk omhoog, naar St Maarten of zelfs als de wind het toelaat BVI's. Dit gaan we in kleine daghopjes doen.
Na een nachtje onrustig slapen (wind vanuit het westen, strand=lagerwal) vertrekken we heel vroeg naar Dominica waar we ook maar een nachtje blijven. We willen de rest van Dominica bekijken op de terugtocht richting de ABC eilanden, voor het orkaanseizoen begint. Deze week staat dus in het teken van daghops.
Vanaf Dominica zeilen we naar de Les Saintes eilanden (een onderdeel van Guadeloupe) en van hieruit naar het vasteland van Guadeloupe.
Basse Terre het westelijke deel pakken we deze keer, hier bevinden zich vele kleine ankerbaaien. In de noordelijkste baai, Deshaies blijven een aantal dagen en hebben we goed internet, dus jullie deze update weer.
De ankerplaats ligt geweldig goed, zo'n baai hebben we sinds Dominica niet meer gehad. Zo komen we even bij en genieten van dit deel van Guadeloupe. Guadeloupe is frans net als Martinique, deze eilanden hebben toch echt iets voor ons. Lekker eten, goede faciliteiten en mooie eilandjes om Guadeloupe heen.
Deshaies doet ons aan een kleine toeristische kustplaats in Frankrijk denken. In de omgeving is een Botanische tuin die we nog gaan bezoeken.
Als we dan weer uitgerust zijn en alles op de rit hebben gaan we verder, richting St.Maarten.